Голем XIV: различия между версиями

<…> [[организм]]ы — не строения, а всего лишь строительные леса, и сугубая временность есть их нормальное — поскольку достаточное — состояние. Передай код дальше, и какую-то минуту просуществуешь.|Оригинал=Dlaczego wypowiedziała [ewolucja] początku słowa molekularnie genialne, obracające światło w ciało z maestrią lakoniczną, a potem popadła w niezmożony bełkot coraz dłuższych, coraz zawilszych chromosomowych zdań, trwoniąc kunszt pierwotny? Dlaczego od rozwiązań szczytujących, moc i wiedzę życiową biorących z gwiazdy, w ktyrych każdy atom był na rachunku, każdy proces był kwantowe dostrojony, zeszła do rozwiązań tandetnych, byle jakich, więc do maszyn prostych, do tych dźwigni, blokуw, rуwni, pochylni, rуwnoważni, jakimi są stawy i kośćce? <…>

Wszystkie te anachroniczne, w powiciu głupie narządy-starocie buduje od nowa w każdej generacji demon Maxwellowski, władca atomуw, kod. I prawdziwie świetny jest każdy wstęp do ustroju, embriogeneza, ten zogniskowany w celu wybuch, w ktyrym każdy gen jak ton wyładowuje w akordach molekularnych swą moc twуrczą, i prawdziwie mogłaby taka maestria lepszej służyć sprawie! Gdyż z tej zapłodnienieniem zbudzonej partytury atomуw wynika nieomylne bogactwo, ktyre rodzi nędzę — toż ten rozwуj, w biegu wspaniały, im bliższy zakończenia, tym głupszy! I to, co genialnie było spisane, przystaje w dojrzałym organizmie, ktyryście nazwali wyższym, a ktyry jest zwęźleniem prowizoriуw chwiejnym, gordyjskim węzłem procesуw — tu, dalej, w każdej komуrce — byle tylko wziętej z osobna! — trwa scheda przedwiekowej precyzji, naciągnięty w życie atomowy ład, tu jeszcze i tkanka każda, byle z osobna, jest prawie że znakomita, lecz jaki moloch technicznej staroci z tych elementуw wczepionych w siebie, tyleż sobą wspartych, co obarczonych, bo złożoność jest podporą i balastem naraz, bo sojusznictwo idzie tu we wrogość, bo zataczają się te układy w rozrzut końcowy, wynik niemiarowego psucia się i zatruwania, bo ta złożoność, zwana postępem, wali się, zmożona sobą. Tylko sobą, niczym więcej!

<…> nie budowlami są ustroje, lecz właśnie rusztowaniami tylko, więc właśnie wszelka prowizoryczność to stan właściwy, skoro wystarczający. Kod podaj dalej, a będziesz chwilę żył.|Комментарий=развитие мыслей из [[Сумма технологии#Глава VIII. Пасквиль на эволюцию|«Суммы технологии»]] (гл. «Пасквиль на эволюцию») и «[[Биология и ценности]]» (III)}}